МАХДУМҚУЛИ

Биринчи китоб

Пайҳон айлади

Қайғу-ғамда азиз умрим сўлдириб,
Шум фалак боғимни пайҳон айлади.
Ёзган китобларим селга олдириб,
Кўзларим изида гирён айлади.

Ғофилликда душман олди сиртимиз,
Тарқатди ҳар ёна тенгу тўшимиз,
Беш йилда – бир китоб этган ишимиз –
Қизилбошлар олиб, вайрон айлади.

Бир нечамиз қўли боғлиқ қул бўлиб,
Нечалар гул каби сарғайиб, сўлиб,
Кимга бориб, анинг қимматин сўриб,
Ҳар кимга бир аниқ баҳо айлади.

Шум фалак – бераҳм, менга билдирди,
Йиғламоқдан гул юзимни сўлдирди,
Қўлёзмаларимни сувга сўндирди,
Ғанимларни Жайҳун дарё айлади.

Нечанинг дунёда хорликдир иши,
Нечанинг оғзини тўлдирмас оши,
Нечанинг мотамдан қутулмас боши,
Орифларнинг кунин зое айлади.

Кун-кундан ортади, фалак жафоси,
Ёлғондир инъоми, аҳду вафоси,
Махдумқули, йўқ бу сўзнинг хатоси,
Алиф қаддим фалак дуто айлади.

*****

(давоми бор)

Туркманчадан Мақсуд Қурбон ўзбекчалаштирди