Ислом Холбой

ХАЁЛ ЕТМАС МАНЗИЛЛАР

Эртакдан сўнгги йўқотиш

Зулматга кўмдилар ғазнани бир кун,
Кўринмасдан қолди муштдек жавоҳир.
Одамлар не учун бунчалар, мафтун,
Ялқов арвоҳ тунда, бўлганда зоҳир.

Девлар уйғонади, у чалса ҳуштак,
Аждарҳо, тирилиб, ютади тонгни.
Нурлар бизни ташлаб, учсалар қушдек,
Оқшомлар тингламас, биров эртакни.

* * *

(давоми бор)