Ислом Холбой
ХАЁЛ ЕТМАС МАНЗИЛЛАР
Эртакдан сўнгги йўқотиш
Зулматга кўмдилар ғазнани бир кун,
Кўринмасдан қолди муштдек жавоҳир.
Одамлар не учун бунчалар, мафтун,
Ялқов арвоҳ тунда, бўлганда зоҳир.
Девлар уйғонади, у чалса ҳуштак,
Аждарҳо, тирилиб, ютади тонгни.
Нурлар бизни ташлаб, учсалар қушдек,
Оқшомлар тингламас, биров эртакни.
* * *
(давоми бор)