Умр шамоллари эсмоқда ғир-ғир,
Юз билан юзлашди Шукуриллоҳ шоир.

Уни қамаганлар – биронтаси йўқ,
Барининг бағрида дўзаҳ деган чўғ.

Уни қамаганлар – гўрда, тупроқда,
Нафратда, лаънатда, кўздан йироқда.

Жаллодлар ҳамаси бўлдилар ўлиб,
Шукуриллоҳ тирикдир, баридан ғолиб.

Ҳақ дея, ҳалқ дея чеккан эди оҳ,
Муборак юз ёшга етказди Аллоҳ.

Жаллодлар, қотиллар – битмас яралар,
Эй, қўллари қону, юзи қоралар.

Гарчи неча шоир бошин уздингиз,
Шукуриллоҳ пойида чангдай тўздингиз.

Шукуриллоҳ қўлига тақилган кишан
Чириди, қолмади ундан ном-нишон.

Умр шамоллари эсмоқда ғир-ғир,
Жаллоддан узоқроқ яшади шоир!

Раҳимжон РАҲМАТ