«ШАФФОФ УЙ» КИТОБИДАН

САЙЁҲГА

1
Тўрт уфққа қара –
Ўзбекистон, Ўзбекистон, Ўзбекистон, Ўзбекистон.
Атроф дала, дала, дала, дала.
Далада – пахта, пахта, пахта, пахта…
Энди бир зум нафас ростлаб ол.

2
Қуёш чиқар… Тўрт оёғин кериб ер узра,
Майсадаги шабнамларни ялаб олади.
Подачи вақт олдида у сигирдай сўнгра
Кенг яйловга – мовийликка ўрлаб қолади.

 О, нақадар тўйимлидир мовий майсалар,
Энгашади кечқурун у сувга ҳарсиллаб.
Тушиб олар дарёга қоқ белига қадар,
Сув ичади, елинлари кетар лорсиллаб…
Кўрдингми сен уни? Дўстим, тонгни кут,
Тонгда сут булади! Бир осмон сут!

3
Мана, Ўзбекистон
Миллионлаб тонна
Оппок кузагини тарозига қўйди.
Энди, машиналар
Гаражга кириб,
Мудраса бўлади май қўнғизидай.
Энди, арзийди Ер
Ортга ўгирилиб –
Ўзига ўраниб, бир зум кўз юмса.
Энди, айни пайти,
Шараф ўқисак,
Хуррак отаётган деҳқон шаънига…

4
Қийин.
Нима десам экан…
Йиғласам – кўз ёшга ажабланмайсан.
Куласан – овозинг эшитилмас.
Севасан, лекин хат ёзмайсан Унга.
Вужудингда оғриқ.
Оролга ўхшаган бир оғриқ.
Ўша орол – Ватандир сен яшаётган.

5
У зарур одамга.
Айниқса, қайгадир жўнаётган бўлсанг.
Хайрлашиб,
Хўрсинишга керакдир Ватан.
У керак бўлади
Ненидир ўртаниб соғингинг келса,
Узоқда Ватанинг бўлса йиғлайсан.
Сенга Ватан керак
Қайтишинг учун –
Қувoнчдан
Юрагинг «паққа» ёрилиб,
Ўлишингга керак ҳеч бўлмаганда.
Сўра, уни!
Керак бўлади.

1973

(192)

Муҳаммад Солиҳнинг 2013 йилда Истанбулда чоп этилган “Вал-Фажр” китобидан. (118-саҳифа.)

(давоми бор)