ҚАЛБИМГА

Бисотдаги танҳо бойлигим –
Қайноқ қалбим, шудир ягона.
Давраларнинг гулгун тўрини
Қўшиқ, куйдан қилма бегона.

Ғунча умрин берсанг ҳам майли,
Чинорликдан майли тонайин.
Томчи – ёшдек қуриб кетсам-да,
То сўнгунча куйиб – ёнайин.

Дўстлар бўлсин ҳар анжуманда,
Севикли ёр турсин ёнимда.
Жило берсин ўтли муҳаббат,
Менинг тоза, қайноқ қонимда.

Гар тирикман, шиорим менинг –
Озодлик, эрк, меҳр ҳам баёт.
Созинг ичра лаҳза яшайин,
Шудир менга инсоний ҳаёт.

1980 й.

Ислом Холбой
“Ҳижрон азоби” Шеърлар китоби, 
Тошкент, “Ёзувчи нашриёти”, 1998 йил

facebook.com